A na stoliku...: Postanowienie zjadania owocowych śniadań + chwila nieuwagi = słynny chlebek bananowy Sophie Dahl

Banany kupiłam w Sylwestra zielone, z zamiarem zrobienia z nich w tygodniu porannego koktajlu owocowego przed pójściem na siłownię. Wczoraj rano stało się jasne, że czeka je inny los - były już mocno dojrzałe, a ja nie miałam zamiaru ćwiczyć przez najbliższe 3 dni.

Gdy zobaczyłam tę zbrązowiałą skórkę i ciemne plamki, ich przyszłość stała się jasna: chlebek bananowy wielkiej (nomen omen!) Sophie Dahl.

Podejrzewam, że jest ona znana większości osób interesujących się gotowaniem, jednak z kronikarskiej przyzwoitości napiszę, że Sophie była jedną z pierwszych modelek tzw. plus size, pracowała dla największych kreatorów mody, m.in. dla Yves Saint-Laurenta (to ona brała udział w słynnej reklamie słynnych perfum Opium), jednak jak sama mówi - największą miłością jej życia jest jedzenie i pisanie. Obecnie jest pisarką oraz autorką kilku książek kucharskich a także własnego programu kulinarnego.

Bardzo lubię jej książkę, której polskie wydanie ukazało się na jesieni 2011 roku Apetyczna panna Dahl , nie tylko ze względu na niezwykłe (choć tak naprawdę niespomplikowane i bardzo bezpretensjonalne) przepisy. Niezwykła jest przede wszystkim historia samej Sophie, jej sposób patrzenia na świat, poczucie humoru i dystans do siebie. Książka z pewnością godna polecenia.

Chlebek bananowy w postaci zupełnie nie chlebkowej

starcza na 12 muffinów